تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر بهبود شاخص های روانی scl-۹۰ و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر بهبود شاخص های روانی scl-90 و کیفیت زندگی (ql) بیماران مبتلا به دیابت در شهر اصفهان، انجام شد. روش تحقیق نیمه آزمایشی و طرح آزمایش، پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ مراجعه کنندگان به درمانگاه تخصصی دیابت آریانا بود که براساس تمایل مراجعان به شرکت در کلاس های آموزشی مهارت زندگی، نمونه به صورت تصادفی از بین آنها انتخاب شد. براساس نظر پزشک در مورد تشخیص دیابت، نمونۀ نهایی شامل 70 تفر در دو گروه آزمایش (35=n) و گواه (35=n) گمارده شدند. ابزارهای تحقیق شامل؛ 1ـ مقیاس شاخص های روانی (scl-90-r) و 2ـ پرسشنامۀ کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol-26)، بود. نتایج تحلیل مانوا نشان داد که میانگین گروه آزمایش در روان پریشی، ترس مرضی، اضطراب، افسردگی، وسواس، شکایات جسمانی و سلامت روانی (01/0p<) پایین تر و نیز رضایت جسمانی و روانی (05/0p<) به طور معنی داری بالاتر از گروه گواه بود. بنابراین آموزش مهارت های زندگی می تواند در ارتقاء سلامت روانی و کیفیت زندگی بیماران مبتلاء به دیابت، نقش مهمی داشته باشد.